تصویر استاد کیوان ساکت و نادر دلدار گلچین در کتب درسی ژاپن

چندیست تصویری از استاد ساکت و استاد گلچین در کتاب های آموزشی موسیقی ژاپن در پایه ی اول دبیرستان در بخش معرفی موسیقی ملل به چشم میخورد.این موضوع بهانه ای شد تا به نحوه ی آموزش موسیقی در مدارس ژاپن دقیق تر شویم .سیستم آموزش موسیقی در مدارس و دبیرستان‌های ژاپن به‌طور گسترده و متنوع، فرصتی برای توسعه استعدادهای هنری و ارتقاء ارتباطات اجتماعی فراهم می‌کند. برنامه درسی شامل آموزش نت‌خوانی، نواختن سازهای سنتی ژاپنی مانند شامیسن و کوتشو، و همچنین سازهای غربی از جمله پیانو و ویولن است. دانش‌آموزان با شرکت در ارکسترها و گروه‌های موسیقی، مهارت‌های همکاری و هماهنگی را تقویت می‌کنند. از طریق اجراهای عمومی و مسابقات موسیقی، دانش‌آموزان فرصت دارند تا استعدادهای خود را به نمایش بگذارند. این سیستم آموزشی نه تنها به دانش‌آموزان کمک می‌کند تا مهارت‌های موسیقی را یاد بگیرند، بلکه به شخصیت‌سازی و توسعهٔ مهارت‌های ارتباطی و اجتماعی آنان نیز کمک می‌کند. در یکی از کتاب های آموزشی موسیقی  مقطع دبیرستان ژاپن چهره های آشنایی نظرمان را جلب میکند .

دربخش موسیقی ملل در کتاب نامبرده , کنار تصویر استاد ساکت و گلچین, ضمن توضیحاتی در مورد موسیقی ایرانی , دستگاه ها , آوازها و … نویسنده به مقایسه ی ساز سه تار ایرانی و شامیسن ژاپنی  که دارای شباهاتی هستند , میپردازد. 

شامیسن ساز سنتی ژاپنی است که دارای سه سیم است که در حالت کلاسیک جنس این سیم ها از ابریشم بوده اما با گذشت زمان به دلیل گران شدن ابریشم از ساختار های دیگری هم استفاده شده. این ساز با مضرابی با نام باچی نواخته میشود.بدنهٔ شامیسن اغلب از چوب هایی نظیر چنار یا سرو ساخته می‌شود که سبب صدای گرم و عمیق آن می‌شود. دسته‌ی ساز به گونه‌ای طراحی شده که نوازنده بتواند به راحتی و به دقت نت‌ها را نواخته و تنظیم کند. تکنیک‌های نواختن شامیسن شامل سوزن‌زدن، پیچاندن سیم‌ها و ضربه‌های مختلف بر روی سیم‌ها می‌باشد.